Ορισμένες διαταραχές του ποδιού και του αστραγάλου είναι πιο συχνές σε ασθενείς με ειδικές ανάγκες. Οι συμμετέχοντες καλύπτουν εξειδικευμένες διαπροσωπικές προσεγγίσεις σε αυτές τις καταστάσεις, καθώς και κοινή παθολογία, ορθωτικές προσαρμογές, υλικά και συμβατότητα παπουτσιών, προκειμένου να ανταποκρίνονται στις μοναδικές απαιτήσεις αυτού του πληθυσμού.

 

Q:

Ποια είναι τα συνηθέστερα ζητήματα που απαιτούν ορθωτικά σε μια ομάδα ασθενών με ειδικές απαιτήσεις, σύμφωνα με την εμπειρία σας;

A:

«Πολλά από τα εμβιομηχανικά και δομικά ζητήματα που βλέπουμε στον πληθυσμό με ειδικές ανάγκες είναι πολύ παρόμοια με αυτά που βλέπουμε στην καθημερινή πρακτική», εξηγεί ο Timothy Dutra, DPM, FACPM.

 

Πελματιαία απονευρωσίτιδα, το σύνδρομο έσω κνημιαίου στρες, το σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου, η οπίσθια κνημιαία τενοντίτιδα και ο περιορισμός/δύσκαμπτος χαλασμός είναι όλα κοινά τραύματα και παθολογίες σε αυτούς τους ασθενείς, σύμφωνα με τον Δρ Dutra.

 

Η εύκαμπτη πλατυποδία, είτε μόνη της είτε σε συνδυασμό με βλαισικό βλαστό, χαλίκι ή οπίσθια τενοντίτιδα της κνήμης, είναι το πιο διαδεδομένο πρόβλημα που αντιμετωπίζει στους ασθενείς με ειδικές ανάγκες της, σύμφωνα με την Dianne Mitchell-Pray, DPM.

 

Ο David Jenkins, DPM, FACFAS, προσδιορίζει την υπερευελιξία ως θεμελιώδη αιτία πολλών από τις ασθένειες που μπορεί να απαιτούν ορθωτική θεραπεία, δηλώνοντας ότι η εμπειρία του είναι κυρίως σε άτομα με διανοητικές αναπηρίες (ID) όπως το σύνδρομο Down και το σύνδρομο Εύθραυστο Χ.

 

«Λέω «μπορεί» επειδή πολλοί από τους διαγωνιζόμενους των Special Olympics έχουν σοβαρά προβλήματα με οφθαλμίαση, κοιλιακό βαλβό και άλλα προβλήματα στα πόδια, αλλά λειτουργούν ως αθλητές χωρίς πόνο ή όρια απόδοσης», σημειώνει ο Δρ. Τζένκινς.

 

Το Pes planus, η βραχυμεταταρσία με μεταταρσαλγία, η καψουλίτιδα, τα κερατώματα και/ή το έλκος είναι κοινά σε άτομα με νοητική υστέρηση, σύμφωνα με την προσωπική του έρευνα. Οι ασθενείς με εγκεφαλική παράλυση μπορεί να έχουν συσπάσεις ή σοβαρή κοιλότητα του ποδιού, που είναι το πολικό αντίθετο του προβλήματος. 1

 

Q:

Κατά την αξιολόγηση ενός ασθενούς με ιδιαίτερες ανάγκες για ορθωτικά, υπάρχουν κάποια σημεία της εμβιομηχανικής αξιολόγησης που πρέπει να επισημανθούν; Ποια είναι η πιο δύσκολη πτυχή της ανάλυσης βάδισης και της συνταγογράφησης ορθωτικών για άτομα όπως οι αθλητές των Special Olympics;

A:

Η εργασία με ελίτ αθλητές, σύμφωνα με την Karen Langone, DPM, DABPM, απαιτεί από τον ασκούμενο να είναι πιο ευαίσθητος στις απαιτήσεις των ασθενών.

 

«Όταν είμαι με ασθενείς, τείνω να είμαι ζωηρός», λέει ο Δρ Λανγκόνε, «αλλά έχω διαπιστώσει ότι η ήρεμη και απαλή ομιλία συχνά γίνεται καλύτερα αποδεκτή από τους αθλητές με ειδικές ανάγκες».

 

Η ήπια διαβεβαίωση, η απεικόνιση του τι θα συνέβαινε κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης, η αργή εξέταση και η λεκτική βοήθεια, σύμφωνα με τον Δρ Langone, ήταν όλα χρήσιμα για να δώσουν σε αυτούς τους αθλητές μια αίσθηση άνεσης καθ' όλη τη διάρκεια του ραντεβού τους. Τονίζει επίσης τη σημασία να γίνει η εξέταση ευχάριστη, δημιουργική και ελκυστική.

 

Όταν υπάρχει σοβαρή υπερευελιξία κατά τη διάρκεια της εμβιομηχανικής αξιολόγησης για ασθενείς με ειδικές ανάγκες, ο Δρ Τζένκινς λέει ότι ο κλινικός ιατρός θα το παρατηρήσει αμέσως και συνιστά να το συσχετίσει με το ιστορικό του ασθενούς για να καθορίσει εάν προκαλεί συμπτώματα ή ανησυχίες για την απόδοση. Αναφέρει επίσης ότι οι σημαντικές συσπάσεις σε ορισμένους αθλητές, καθώς και οι περιστάσεις όπου ο ασθενής μπορεί να μην καταλαβαίνει τις οδηγίες, μπορεί να είναι προκλητικές. Ο Δρ Τζένκινς συνιστά στον γιατρό ή τον προπονητή (εάν υπάρχει) να πιάσει το χέρι του ασθενούς ενώ περπατά σε ορισμένα σενάρια.

 

«Μερικοί αθλητές πιστεύουν ότι αυτή είναι μια υπέροχη στιγμή για να καυχιόμαστε και να είμαστε γελοίοι!» Ο Δρ Τζένκινς εξηγεί, «(Μπορεί) να τρέξουν, να παραλείψουν ή να μην περπατήσουν με τον κανονικό τους βηματισμό».

 

Σύμφωνα με τον Δρ Τζένκινς, ορισμένοι αθλητές θα υποστούν πρόωρη απομάκρυνση της φτέρνας και ουσιαστική απαγωγή, ενώ άλλοι θα έχουν βαριά προσαγωγή και θα έχουν ανησυχίες για παραπάτημα.

 

Η Δρ Mitchell-Pray λέει ότι δεν έχει παρατηρήσει αξιοσημείωτες διαφορές στην προσέγγισή της σε αυτό το τμήμα της αξιολόγησης.

 

Ο Δρ Μίτσελ-Πρέι λέει, «Κάνω μια ολοκληρωμένη εμβιομηχανική εξέταση και παρέχω πολλές γνώσεις στους ασθενείς και τις οικογένειές τους, τους φροντιστές και τους προπονητές τους». «Παρέχω επίσης πολλές πληροφορίες για τα παπούτσια, αλλά όχι περισσότερες από ό,τι θα έκανα για οποιονδήποτε άλλο ασθενή ή οικογένεια», λέει.

 

Συμφωνεί με τον Δρ Τζένκινς, ωστόσο, ότι οι ασθενείς μπορεί να επιλέξουν να συμπεριφέρονται ανόητα εκείνη τη στιγμή, καθιστώντας την ανάλυση βάδισης πιο δύσκολη. Λέει στον γιατρό να είναι υπομονετικός και να διασκεδάσει με αυτό, προτείνοντας στον κλινικό ιατρό να ασχοληθεί με τη διασκέδαση και στη συνέχεια να επαναλάβει αυτό το τμήμα της εξέτασης.

 

Q:

Έχετε κάποια συγκεκριμένα ορθωτικά μαργαριτάρια συνταγογράφησης ή τροποποίησης για αυτόν τον πληθυσμό ασθενών;

A:

Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων συμφωνεί ότι τα σωστά υποδήματα είναι κρίσιμα για την αποτελεσματικότητα οποιασδήποτε ορθωτικής συνταγής για αυτό το δημογραφικό. Ο Δρ Μίτσελ επισημαίνει ότι το κόστος τόσο του εξοπλισμού παπουτσιών όσο και των ορθωτικών μπορεί να είναι ένα πρόβλημα. Ωστόσο, όταν επιλέγει το σωστό ορθωτικό για έναν ασθενή, ο ιατρός θα πρέπει να λάβει υπόψη του τα υποδήματα του ασθενούς.

 

Σύμφωνα με τη Δρ. Mitchell-Pray, παραγγέλνει συχνά μεγάλα ορθωτικά με βαθιά φτέρνα και ελάχιστο γέμισμα καμάρας. Μπορεί επίσης να σκεφτεί να προσθέσει μια μεσαία φλάντζα και πιθανώς ένα «γλυκό σημείο» για να αυξήσει την επιφάνεια επαφής μεταξύ του ορθωτικού και του ποδιού, κάτι που θα βελτίωνε την ιδιοδεκτικότητα και τον έλεγχο.

 

Ο Δρ. Mitchell-Pray τονίζει την ανάγκη να ρωτούν τους ασθενείς ποιο πιστεύουν ότι είναι το πρόβλημα και να ακούν τις απαντήσεις τους.

 

Για την άνεση του ασθενούς, ο Dr. Langone προτιμά ημι-εύκαμπτες συσκευές και χρησιμοποιεί συχνά ένα αντιμικροβιακό επάνω κάλυμμα για να βοηθήσει στην πρόληψη του δνεφοειδούς. Ρωτάει επίσης τον ασθενή τι χρώμα επάνω κάλυμμα προτιμά για να τον εμπλακεί στη στρατηγική.

 

Ο Δρ. Jenkins συνιστά τη θεραπεία οποιουδήποτε ακραίου πρηνισμού ή εκτροπής της πτέρνας με μια πιο επιθετική συσκευή με βαθύτερο κύπελλο φτέρνας, ίσως με προσθήκη αναστροφής Blake ή τροποποίησης πέδιλου Kirby, εάν ο γιατρός πιστεύει ότι ο ασθενής θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια ορθωτική επέμβαση.

 

Ο Δρ Dutra επικεντρώνεται συχνά στην εφαρμογή του ορθωτικού στο παπούτσι. Εάν ο αθλητής παίζει σε πολλά αθλήματα, θα πρέπει να γνωρίζει ότι ο ποικίλος εξοπλισμός παπουτσιών μπορεί να απαιτήσει τη χρήση πρόσθετων ορθωτικών. Ο Δρ Dutra λέει ότι χρησιμοποιεί συνήθως ορθωτικό σε στυλ Cobra σε καρφίτσες και μικρότερα παπούτσια. Αν και αυτό το ορθωτικό ταιριάζει καλά σε αυτά τα παπούτσια, σύμφωνα με τον Δρ Dutra, το χαμηλό προφίλ μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια εμβιομηχανικού ελέγχου.

 

Σε αθλητές μεγαλύτερης ηλικίας, συνιστά επίσης να κάνει τα ορθωτικά του πιο ευέλικτα και να προσθέτει ένα προστατευτικό επάνω κάλυμμα, καθώς και να περιμένει το χρόνο διακοπής πριν κάνετε οποιεσδήποτε αλλαγές.

 

«Πιστεύω ότι η πιο σημαντική συμβουλή είναι να προσεγγίσετε τη συνταγή και τις συστάσεις της ορθωτικής σας (για ασθενείς με ειδικές ανάγκες) με τον ίδιο τρόπο που θα κάνατε για τους (κανονικά ανεπτυγμένους) αθλητικούς και αθλητικούς πληθυσμούς σας», λέει ο Δρ. Dutra.

 

Q:

Λαμβάνεται υπόψη η κατάσταση της αισθητηριακής επεξεργασίας ενός ασθενούς κατά την επιλογή των υλικών;

A:

Οι προεκτάσεις του άνω καλύμματος και του μπροστινού καλύμματος των ορθωτικών, σύμφωνα με τον Δρ Dutra, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ιδιοδεκτική ανάδραση. Συνεχίζει λέγοντας ότι το είδος της αθλητικής κάλτσας, καθώς και το ίδιο το παπούτσι, ειδικά η εξωτερική σόλα, είναι σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

 

Επειδή ο διαβήτης είναι πιο συνηθισμένος σε ασθενείς με νοητική υστέρηση, ο Δρ Τζένκινς λέει ότι επανεξετάζει πώς αξιολογεί την αισθητηριακή κατάσταση σε αυτούς τους ασθενείς, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας απώλειας της προστατευτικής αίσθησης (LOPS). Αναφέρει ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη κάποια έρευνα για το θέμα.

 

Σύμφωνα με την Δρ Λανγκόνε, στόχος της είναι να δημιουργήσει ένα gadget που η αθλήτρια θα βρίσκει άνετα και πρόθυμη να χρησιμοποιήσει. Σύμφωνα με τον Δρ. Langone, ορισμένες προσαρμογές ειδικά για τον ασθενή σε υλικά μπορεί να απαιτούνται για να επιτευχθεί αυτή η συμμόρφωση.

 

Ο Δρ. Dutra είναι Επίκουρος Καθηγητής Εφαρμοσμένης Εμβιομηχανικής στη Σχολή Ποδοατρικής της Καλιφόρνιας του Πανεπιστημίου Samuel Merritt. Είναι Μέλος του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής και πρώην Πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ποδιατρικής Ιατρικής. Είναι ο Αντιπρόεδρος της Μικτής Επιτροπής Αθλητιατρικής και Επιστήμης και σύμβουλος ποδολογίας για το Διασυλλογικό Στίβο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ.

 

Ο Δρ Τζένκινς είναι καθηγητής στη Σχολή Ποδιατρικής Ιατρικής της Αριζόνα του Πανεπιστημίου Midwestern στο Glendale της Αριζόνα. Είναι Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ποδιατρικής Αθλητιατρικής και πρώην Πρόεδρός της. Υπηρετεί επίσης ως Παγκόσμιος Κλινικός Σύμβουλος του Special Olympics Fit Feet Program.

 

Ο Δρ. Langone είναι Συν-Αντιπρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης για Γυναίκες Ποδίατρους και Διπλωμάτης του Αμερικανικού Συμβουλίου Ποδιατρικής Ιατρικής. Είναι Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ποδιατρικής Αθλητιατρικής και πρώην Πρόεδρός της. Εργάζεται ως ιδιωτική ιατρός στο Σαουθάμπτον της Νέας Υόρκης.

 

Ο Δρ. Mitchell-Pray είναι πιστοποιημένος από το Αμερικανικό Συμβούλιο Ποδιατρικής Ιατρικής και είναι Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ποδιατρικής Αθλητιατρικής. Η Mercy Medical Group, Inc. στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια, είναι το ιδιωτικό της ιατρείο.

 

1. DW Jenkins, K Cooper, R O'Connor, L Watanbe και C Wills. Δομή, εμβιομηχανικά και δερματολογικά ευρήματα ποδολογικών προβλημάτων που παρατηρήθηκαν σε συμμετέχοντες σε Special Olympics. 2011;21(1):15-25 στο Foot (Edinb).