Ο ιός του γόνατος είναι μια από τις πιο κοινές παραμορφώσεις των κάτω άκρων. Οι παραλλαγές της γωνίωσης του γόνατος που προκαλούνται από διάφορες αιτίες μπορεί να οδηγήσουν σε παραμόρφωση του γονάτου. Η κατάσταση που φέρει βάρος και η γραμμή δύναμης του κάτω άκρου του ασθενούς αλλάζει και το μη φυσιολογικό βάδισμα θα προκαλέσει αναπόφευκτα την αύξηση του φορτίου στην άρθρωση του γόνατος, που θα οδηγήσει σε βλάβη του αρθρικού χόνδρου και θα προκαλέσει εκφυλιστικές αλλαγές στην άρθρωση του γόνατος. Τελικά, θα οδηγήσει σε δυσκαμψία των αρθρώσεων και δυσλειτουργία βάδισης, που θα μειώσει σοβαρά την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Ως εκ τούτου, η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία του βλεννογόνου του γόνατος είναι μεγάλης σημασίας για τη διατήρηση της λειτουργίας βάδισης του ασθενούς και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής ανάπτυξης των ανθρώπων, το έμβρυο και η νεογνική περίοδος εμφανίζουν ως επί το πλείστον ήπιο έως μέτριο ιός του γόνατος, ο οποίος σχετίζεται με τη στάση του εμβρύου στο σώμα της μητέρας. Αυτή η κατάσταση θα διορθωθεί σταδιακά με την ανάπτυξη και την ανάπτυξη. Εμφανίζεται ο αναπτυξιακός βλαισός του γόνατος και μετά από άλλα 2 χρόνια, συνεχίζει να μεταβαίνει σε μια σχετικά «ώριμη» ανατομική γραμμή δύναμης και φτάνει σε φυσιολογική κατάσταση σε ηλικία περίπου 6 ετών. Οι ασθενείς που είναι άνω των 2 ετών θα πρέπει να αναζητούν ενεργά παθογόνους παράγοντες όταν έχουν ιός του γόνατος.

Πολλές ασθένειες μπορούν να προκαλέσουν ιός του γόνατος, κυρίως στις ακόλουθες πτυχές:

1. Ασθένειες που επηρεάζουν το ενδοκρινικό και το μεταβολισμό, τέτοιες ασθένειες αντιπροσωπεύονται από ραχίτιδα.

2. Ασθένειες που προκαλούν άμεσα καταστροφή των οστών και των αρθρώσεων, συμπεριλαμβανομένων τραυμάτων, φλεγμονών, όγκων κ.λπ. των κάτω άκρων. Οι ασθένειες προκαλούν άμεσα οστική καταστροφή, προκαλούν παραμορφώσεις των οστών ή βλάπτουν την επιφυσιακή πλάκα, με αποτέλεσμα την ασύμμετρη ανάπτυξη των οστών, που οδηγεί σε ιός του γόνατος.

3. Ασθένειες που επηρεάζουν την ανάπτυξη του χόνδρου και του συνδετικού ιστού, όπως η ατελής οστεογένεση, οι πολλαπλές επιφυσιακές δυσπλασίες κ.λπ. σχηματισμός ή ανάπτυξη οστού, που τελικά εκδηλώνεται ως μη φυσιολογική ανάπτυξη και μορφολογία των οστών.

4. Νευρομυϊκή νόσος, επακόλουθα πολιομυελίτιδας, επακόλουθα εγκεφαλικής παράλυσης, νευρομυϊκής βλάβης κ.λπ. Η νόσος προκαλεί σπασμούς των μυών της αναστροφής ή χαλάρωση των μυών του βλαισού, με αποτέλεσμα την ανώμαλη σκελετική δύναμη και τη μακροχρόνια ύπαρξη μη ισορροπημένης μυϊκής δύναμης , Προκαλώντας ανώμαλη ανάπτυξη των οστών.

5. Η εκφυλιστική νόσος των οστών και των αρθρώσεων, η οστεοαρθρίτιδα, είναι ένα είδος εκφυλιστικής αλλαγής και τραυματισμού του αρθρικού χόνδρου, που σταδιακά οδηγεί σε βλάβη και πολλαπλασιασμό των οστών και στις δύο πλευρές της άρθρωσης, αλλά και ο χώρος της άρθρωσης, που τελικά προκαλεί την ολόκληρο το κάτω άκρο να σηκωθεί. Η γραμμή αλλάζει, με αποτέλεσμα τα γόνατα να γυρίζουν μέσα και έξω. Ταυτόχρονα, ο σχηματισμός λοίμωξης στο γόνατο θα επιταχύνει περαιτέρω την εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας.

Οι κλινικές εκδηλώσεις του ασθενούς είναι πιο χαρακτηριστικές, που εκδηλώνονται ως μη φυσιολογική εμφάνιση των κάτω άκρων ή βάδισμα. Όταν ο ασθενής περπατά, τα κάτω άκρα φαίνονται να δείχνουν αλλαγές σχήματος "Ο" ή "Χ".

Δεδομένου ότι υπάρχουν πολλές αιτίες για τον ιός του γόνατος, ο σχεδιασμός του σχεδίου θεραπείας θα πρέπει να επικεντρώνεται στο σύνολο, με βάση την πλήρη συνεκτίμηση της ηλικίας του ασθενούς, των προδιαθεσικών παραγόντων, των παθήσεων των μαλακών ιστών και των αρθρώσεων και του βαθμού παραμόρφωσης και της εξατομικευμένης θεραπείας για τον ασθενή.

Πώς να αντιμετωπίσετε τον ιός του γόνατος

Πρώτον, η πρωτοπαθής νόσος θα πρέπει να διορθωθεί ενεργά: διορθώστε τις ενεργές ενδοκρινικές και μεταβολικές ασθένειες το συντομότερο δυνατό, βελτιώστε τη διατροφή και το μεταβολισμό των οστών, προωθήστε τη φυσιολογική ανάπτυξη των οστών, ενισχύστε την αντοχή των οστών και την ικανότητα αντίστασης στο εξωτερικό στρες. φλεγμονή, όγκοι και πρώιμες επιφύσεις Διαταραχές όπως η δυσπλασία και η νευρομυϊκή νόσος που μπορεί να συνεχίσουν να προκαλούν αλλαγές στον ιός του γόνατος θα πρέπει να εξαλειφθούν πριν από τη διόρθωση του βλαστού γόνατος, διαφορετικά, ο ιός του γόνατος θα επαναληφθεί αναπόφευκτα μετά τη διορθωτική θεραπεία, οδηγώντας σε αποτυχία της θεραπείας.

Σε γενικές γραμμές, τα παιδιά ηλικίας 2 έως 4 ετών τείνουν να αυτοδιορθώνουν τον ιός του γόνατος και μπορούν να ληφθούν συντηρητικά μέτρα θεραπείας και τακτική επανεξέταση και παρατήρηση των αλλαγών στην κατάσταση.

Για ασθενείς άνω των 4 ετών που δεν έχουν κλείσει τις επιφύσεις, η πιθανότητα αυτοδιόρθωσης του βλεννογόνου του γόνατος και της παραμόρφωσης του βλαισού είναι πολύ μικρή. Θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης. Ο απώτερος στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι η αποκατάσταση της φυσιολογικής γραμμής που φέρει βάρος στα κάτω άκρα. Ο εκλεκτικός ημιεπιφυσιακός αποκλεισμός είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική θεραπεία για παιδιά με ιός του γόνατος.

Για ασθενείς με λοίμωξη γόνατος με σοβαρή οστεοαρθρίτιδα, ειδικά ηλικιωμένους ασθενείς, η αρθροπλαστική είναι επί του παρόντος η πιο βασική θεραπεία.

Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών, η οστεοτομία είναι ένα από τα αποτελεσματικά μέσα για την αποκατάσταση της γραμμής δύναμης του προσβεβλημένου άκρου.

Η παραδοσιακή οστεοτομία και η ορθοπεδική χειρουργική συχνά υιοθετούν εσωτερική στερέωση ή εξωτερική στερέωση με γύψο. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα είναι ότι η διόρθωση της παραμόρφωσης τοποθετείται σε μία επέμβαση. Είναι δύσκολος ο ακριβής έλεγχος της θέσης και της γωνίας της οστεοτομίας κατά την επέμβαση και είναι επιρρεπής σε ατελή διόρθωση της παραμόρφωσης. Και η κατάσταση της υπερδιόρθωσης έχει συχνά ως αποτέλεσμα την επανεμφάνιση παραμορφώσεων ή την εμφάνιση νέων παραμορφώσεων μετά την επέμβαση.

Η χρήση ενός ρυθμιζόμενου εξωτερικού σταθεροποιητή (τεχνολογία Ilizarov) λύνει καλά αυτό το πρόβλημα. Το πλεονέκτημα της εξωτερικής στερέωσης έναντι της εσωτερικής στερέωσης είναι η δυνατότητα προσαρμογής της σωστής κατεύθυνσης και γωνίας μετά την επέμβαση. Η παραμόρφωση μπορεί σταδιακά να διορθωθεί με αργή και συνεχή έλξη μετά την επέμβαση και η έγκαιρη φόρτωση βάρους μπορεί να προωθήσει την επούλωση της οστεοτομίας. Ωστόσο, κατά την τοποθέτηση του εξωτερικού σταθεροποιητή, πρέπει να σημειωθεί ότι το κέντρο της άρθρωσης πρέπει να ευθυγραμμίζεται με τη θέση της οστεοτομίας. Για ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα, η άρθρωση του γόνατος μπορεί να τεντωθεί μέσω μιας σταθερής εγκάρσιας άρθρωσης για να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα.