Πλατυποδία

Η καμάρα του ανθρώπινου ποδιού είναι ένα κρίσιμο συστατικό του ανθρώπινου ποδιού. Η καμάρα του ποδιού παρέχει ελαστικότητα στο πόδι. Το μοντέλο χρησιμότητας μπορεί να απορροφήσει τη δύναμη πρόσκρουσης του εδάφους στο πόδι και να κλειδώσει την άρθρωση του μεσαίου ποδιού, κάνοντας το πόδι πιο σκληρό και επιτρέποντας στο ανθρώπινο σώμα να κινείται πιο ελεύθερα.

Η πλατυποδία, γνωστή και ως νόσος της πλατυποδίας, είναι μια δυσπλασία που χαρακτηρίζεται από χαμηλή ή απουσία καμάρας, βαλβίδα, κατάρρευση τόξου όρθιας ή βάδισης και πόνο στο πόδι. Πολλές πλατυποδία, ιδιαίτερα στους νέους, είναι ασυμπτωματικές και δεν χρειάζονται θεραπεία. Μόνο ένα μικρό ποσοστό παιδιών με πλατυποδία αναπτύσσει αλλοιώσεις στη συνολική τους στάση με την πάροδο του χρόνου και μερικά από αυτά τα παιδιά μπορεί να έχουν άτυπες δομές οστού του ποδιού, όπως κατακόρυφο αστραγάλο, ταρσική ένωση και ούτω καθεξής.

Ως ενήλικες, οι γυναίκες άνω των 50 είναι πιο πιθανό να έχουν πλατυποδία. Σε ρυθμίσεις που δεν φέρουν βάρος, η ποδική καμάρα υπάρχει, αλλά εξαφανίζεται μετά την άσκηση βάρους. Η αναστρέψιμη πλατυποδία, γνωστή και ως εύκαμπτη πλατυποδία, εμφανίζεται αυτή τη στιγμή λόγω της κινητικότητας της άρθρωσης. Η παραμόρφωση δεν μπορεί να μειωθεί εάν υπάρχουν βλάβες στις αρθρώσεις που εμποδίζουν την κίνηση, η οποία αναφέρεται ως άκαμπτη πλατυποδία.

 

 

Η ρίζα του προβλήματος

Η επιπεδότητα είναι μια κατάσταση που μπορεί να κληρονομηθεί ή να αποκτηθεί. Μεταξύ 4 και 6 ετών, αναπτύσσεται η ποδική καμάρα στα παιδιά. Πλατυποδία είναι κοινά μεταξύ των παιδιών και των εφήβων. Η πλατυποδία των ενηλίκων μπορεί να είναι συνέχεια της πλατυποδίας ενός παιδιού ή μπορεί να είναι δευτερεύουσα αιτία κατάρρευσης της καμάρας λόγω άλλων παραγόντων. Το σύνδρομο επίκτητης πλατυποδίας ενηλίκων αναφέρεται στο συμπτωματικό δευτερογενές σύνδρομο πλατυποδίας ενηλίκων. Η δευτερογενής κατάρρευση τόξου μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως εκφύλιση της άρθρωσης, τραύμα, διαβήτης, ρευματοειδής αρθρίτιδα, περιφερική νευροπάθεια, κακοήθειες και ανεπάρκεια του κνημιαίου τένοντα.

 

Κλινική σημασία

Οι ακόλουθες δομικές αλλαγές στο πόδι μπορεί να προκληθούν από την κατάρρευση της καμάρας: 1. Σύσπαση του αχίλλειου τένοντα: η ροπή του αχίλλειου τένοντα που λειτουργεί στην άρθρωση του αστραγάλου μειώνεται μόλις καταρρεύσει το έσω διάμηκες τόξο και η δύναμη έλξης του αχίλλειου τένοντα δεν μπορεί να μεταδοθεί σωστά στο μπροστινό μέρος μέσα από την άκαμπτη καμάρα. Ο Αχίλλειος τένοντας πρέπει να είναι πιο κοντός, πιο σφιχτός και πιο δυνατός για να ωθεί το σώμα προς τα εμπρός και να σηκώνει τη φτέρνα. 2. Η μεσοταρσική άρθρωση δεν πρέπει να είναι κλειδωμένη. 3 μετατόπιση του μπροστινού ποδιού: το μετατάρσιο είναι λυγισμένο, η πτέρνα είναι υπεξαρθρωμένη προς τα πίσω και η μπροστινή πτέρνα του φύματος δεν υποστηρίζει πλέον τον αστραγάλο μετά την κατάρρευση του έσω διαμήκους τόξου. Τόσο το μπροστινό όσο και το μεσαίο πόδι μεταναστεύουν ραχιαία και πλευρικά γύρω από τον αστράγαλο για να ταιριάζουν σε αυτή τη διαμόρφωση. 4 καταπόνηση του οπίσθιου τένοντα της κνήμης, επιρρεπής σε καταπόνηση του οπίσθιου τένοντα της κνήμης. Απαγωγή στο μπροστινό μέρος του ποδιού, η πλάγια στήλη του ποδιού βραχύνθηκε. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο έσω σύνδεσμος του ποδιού μπορεί να τραυματιστεί. 5 πρηνισμός της υπαστραγαλικής άρθρωσης και βαλβίδας της πτέρνας. 6 Η αστάθεια του μέσου ποδιού μπορεί να προκαλέσει την υποαστραγαλική άρθρωση και την άρθρωση Talar να βρίσκονται σε ανώμαλη θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα, και αυτές οι αρθρώσεις θα εκφυλιστούν και θα γίνουν σταθερές παραμορφώσεις. Αυτό ασκεί μεγαλύτερη πίεση στον αστράγαλο, προκαλώντας τον εκφυλισμό του με την πάροδο του χρόνου. Κλινικά, οι παθογόνες αλλαγές που αναφέρονται παραπάνω μπορούν να φανούν ως εξής:

1. Δυσφορία

Συνήθως ξεκινά από την έσω πλευρά του πέλματος (πόνος στην έσω οπίσθια περιοχή του ποδιού) και επιδεινώνεται μετά από μια μακρά διάρκεια ορθοστασίας ή βάδισης. Πόνος κοντά στον πλάγιο σφυρό του αστραγάλου μπορεί επίσης να εμφανιστεί κατά καιρούς. Αυτό παράγεται από την κατάρρευση του τόξου του ποδιού, προκαλώντας εκτροπή του ποδιού και σύγκρουση της περόνης με την πτέρνα.

2. Φλεγμονή

Το εξωαρθρικό οίδημα, ιδιαίτερα στον σκαφοειδές φυμάτιο, είναι επώδυνο.

3. Ασυνήθιστο βάδισμα

Ο πόνος στο πόδι και η κατάρρευση της καμάρας μπορεί να οδηγήσουν σε μειωμένες ικανότητες τρεξίματος και ακόμη και βάδισης, καθώς και σε ανώμαλο βάδισμα όπως το βάδισμα οκτώ.

4. Δύστροπο βάδισμα και πόνος

Μπορεί να προκαλέσει υπερπρηνισμό και πρηνισμό του προσβεβλημένου ποδιού, που μπορεί να οδηγήσει σε αντισταθμιστικό πρηνισμό του γόνατος και αντισταθμιστικό πρηνισμό του ισχίου, που μπορεί να προκαλέσει δυσφορία και αρθρίτιδα στο γόνατο, το ισχίο και τη μέση. Ο πόνος στη μέση μπορεί να είναι το μόνο σύμπτωμα σε ορισμένα άτομα με πλατυποδία.

Η σοβαρή πλατυποδία είναι μια κατάσταση που επηρεάζει την ικανότητα ενός ατόμου να

Ορατή προσβολή του αστραγάλου και άλλης άρθρωσης, όπως μειωμένη ή ακαμψία της υπαστραγαλικής άρθρωσης και της εγκάρσιας άρθρωσης του ταρσού.

Πλατυποδία

Μπορεί να υπάρχουν μεταταρσιαία περιτονία, σύνδρομο ταρσικού κόλπου και άλλες καταστάσεις.

 

Κάντε έναν έλεγχο

Ο ασθενής έλαβε οδηγίες να σηκωθεί και να ελέγξει τη συνολική γραμμή δύναμης του οπίσθιου ποδιού και του μπροστινού ποδιού από το μπροστινό και το πίσω μέρος του αστραγάλου κατά την αρχική αξιολόγηση. Υπό φορτίο, παρατηρήστε το περίγραμμα του διαμήκους τόξου του ποδιού. Σε ασθενείς με υπερβολικά χαλαρή πλατυποδία, μαλακά δάχτυλα των ποδιών και υπερβολικά χαλαρωμένες μεταταρσοφαλαγγικές αρθρώσεις, οι δομές των ποδιών μπορεί να φαίνονται φυσιολογικές στην καθιστή θέση, αλλά αλλάζουν σημαντικά μετά τη φόρτιση. Τα προσβεβλημένα πίσω πόδια είναι ανάποδα και πολυδακτυλικά λόγω απαγωγής του μπροστινού ποδιού, όπως φαίνεται από την πλάτη. Όταν ο ασθενής τέντωσε το γόνατό του από την πλάτη, έκανε μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη εξέταση ανύψωσης φτέρνας. Μια ασθένεια του οπίσθιου κνημιαίου τένοντα υποδηλώνεται από την αποτυχία να ολοκληρωθεί η μονόπλευρη ανύψωση της πτέρνας ή η έλλειψη συμμετρικού πρηνισμού του πίσω ποδιού.

Η βοηθητική μέθοδος εξέτασης είναι κυρίως η ακτινογραφία. θα πρέπει να λαμβάνουμε το θετικό πλάγιο φιλμ ακτίνων Χ του ποδιού ενώ φέρουμε βάρος, μετρώντας κυρίως την αλλαγή γωνίας της ποδικής καμάρας στο πλάγιο φιλμ του ποδιού.

 

Η πρόγνωση

1. ιστορικό συγγενούς ανώμαλου ευθυγράμμισης των οστών του ποδιού ή τραύματος στο πόδι, υπερβολική επιβάρυνση, αδυναμία μυών και συνδέσμων του ποδιού και ούτω καθεξής. 2. Το πέλμα είναι επίπεδο και η διαμήκης καμάρα του ποδιού είναι πτωτική. Η κόπωση, ο πόνος και η ευαισθησία είναι κοινά στη φτέρνα Valgus, στη γραμμή ή στην ορθοστασία. 3. Η πελματιαία εκτύπωση χρησιμοποιήθηκε για την εξέταση της μη τοξοειδούς περιοχής ελαττώματος και για τον προσδιορισμό του είδους και του βαθμού του ελαττώματος του πελματίου. 4. Οι εικόνες ακτίνων Χ αποκάλυψαν μια κατάρρευση του διαμήκους τόξου του ποδιού και μια μετατόπιση στην αξονική σύνδεση του ταρσομετατάρσου.

Φάρμακα

 

Όχι μόνο σε ενήλικες, αλλά και σε παιδιά και εφήβους, η έγκαιρη αναγνώριση της νόσου είναι κρίσιμη και θα πρέπει να ακολουθείται από επιθετική έρευνα και θεραπεία για τον εντοπισμό της αιτίας και την πρόληψη πιθανών μόνιμων αλλαγών στα οστά και τις αρθρώσεις. Το μαξιλαράκι ποδιών είναι μια πιο τακτικά χρησιμοποιούμενη μη χειρουργική θεραπεία που μπορεί να ανακουφίσει από την ταλαιπωρία ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει την καμάρα και αποτρέπει την εξάρθρωση της άρθρωσης. Επιπλέον, η χρήση παπουτσιών με σκληρές σόλες παρέχει σημαντική στήριξη στα πέλματα των ποδιών, ενώ τα παπούτσια με σόλα ανακουφίζουν από το άγχος στον αστράγαλο κατά το περπάτημα. Το να φοράτε μπότες για περπάτημα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της νόσου του αστραγάλου είναι δυνατό, αλλά τα μαξιλαράκια ποδιών και άλλα ορθωτικά δεν θα διορθώσουν πλήρως την ανώμαλη θέση του αστραγάλου, επιτρέποντας την πλήρη αποκατάσταση στο φυσιολογικό τόξο. Εάν η μη χειρουργική θεραπεία αποτύχει για μια σοβαρή παραμόρφωση, η σωστή χειρουργική επέμβαση μπορεί να επιλεγεί με βάση τον τύπο της βλάβης. Η καμάρα του ποδιού μπορεί να ξαναχτιστεί με μια ακολουθία ανακατασκευών μαλακών ιστών και οστών. Πολλές επεμβάσεις υπαστραγαλικής αρθρόδεσης έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια για την επιδιόρθωση και σταθεροποίηση του αστραγάλου με την εισαγωγή ενός φρένου υποαστραγαλικής άρθρωσης στον ταρσικό σωλήνα. Τα παιδιά με πλατυποδία που υποβάλλονται σε θεραπεία με σταθεροποιητές της υποαστραγαλικής άρθρωσης θα πρέπει να είναι μεταξύ 6 και 12 ετών. Επειδή το σώμα του σώματος μπορεί να αποκαταστήσει την καμάρα μετά την αναδιαμόρφωση, ακόμη και αν αφαιρεθεί ο σταθεροποιητής, η ποδική καμάρα μπορεί να διατηρηθεί για ΖΩΗ. Η διαδικασία είναι απλή, το τραύμα είναι μικρό, οι επιπλοκές είναι σπάνιες και το θεραπευτικό αποτέλεσμα είναι πιο ακριβές και ικανοποιητικό. Οι σταθεροποιητές της υποαστραγαλικής άρθρωσης, από την άλλη πλευρά, πρέπει να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με άλλες χειρουργικές επεμβάσεις οστών ή μαλακών ιστών σε ενήλικες ασθενείς με σταθερή παραμόρφωση του ποδιού ή ασθένεια της άρθρωσης για να επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

 

Προληπτικά μέτρα

 

Το πελματιαίο περπάτημα, η πελματιαία κάμψη, η ανύψωση της φτέρνας και η εξωτερική περιστροφή είναι παραδείγματα λειτουργικών ασκήσεων για τους εσωτερικούς και εξωτερικούς μύες του ποδιού. Ταυτόχρονα, επιλέγοντας παπούτσια με επαρκή υποστήριξη αψίδων και η αποφυγή της όρθιας στάσης για μεγάλες χρονικές περιόδους θα βοηθήσει στην πρόληψη της νόσου της πλατυποδίας.