Τα προσαρμοσμένα ορθωτικά έχουν μια σειρά από πλεονεκτήματα σε σχέση με τους προκατασκευασμένους πάτους εκτός ραφιού, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας τροποποίησης τους. Ως αποτέλεσμα, αυτοί οι συμμετέχοντες μιλούν για τις αλλαγές που λειτούργησαν καλά στις πρακτικές τους και δίνουν συμβουλές για τη στρατηγική τροποποίησης, τον εξοπλισμό παπουτσιών και την επιλογή υλικού.

 

Ε: Ποιες είναι οι πιο τυπικές ορθωτικές αλλαγές για μια εγγενώς τοποθετημένη ορθωτική συσκευή και γιατί τις χρησιμοποιείτε;

A:

Η μοναδικότητα του τρόπου κατασκευής μιας εγγενώς αναρτημένης συσκευής τονίζεται από τον David Levine, DPM, C.Ped. Οι κλινικοί γιατροί θα έκαναν αλλαγές γύψου στο θετικό μοντέλο με βάση τη συνταγή, σύμφωνα με τον Δρ Levine, προκειμένου οι διορθώσεις να αντικατοπτρίζονται στην ορθωτική συσκευή. Σύμφωνα με την εμπειρία του, οι πιο εύκολες αλλαγές για εγγενώς τοποθετημένες ορθώσεις είναι οι τροποποιήσεις στο μπροστινό μέρος του ποδιού. Ωστόσο, ο Δρ Levine επισημαίνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, η αλλαγή αυτών των συσκευών είναι πιο δύσκολη.

 

«Όταν προκύπτουν προβλήματα κοντά στις κεφαλές του μετατάρσιου, οι εγγενώς τοποθετημένες ορθωτικές συσκευές μπορεί να είναι δύσκολο να αλλάξουν ή να προσαρμοστούν», προσθέτει ο Δρ Levine.

 

Όταν πρόκειται για αυτόν τον τύπο εξοπλισμού, ο Alan Boehm, DPM, FACFAS, λέει ότι είναι πιο διστακτικός. Όταν θέλει να αποκτήσει μια επιλογή χαμηλότερου προφίλ, όπως για φορέματα, συνήθως χρησιμοποιεί μια εγγενώς αναρτημένη συσκευή. Σύμφωνα με τον Δρ Boehm, η υπερβολική αλλαγή μειώνει αυτό το χαρακτηριστικό.

 

Η Jane Andersen, DPM, συμφωνεί, προσθέτοντας ότι όταν ο χώρος είναι περιορισμένος στον εξοπλισμό παπουτσιών, προτιμά τα εσωτερικά τοποθετημένα gadgets. Η πιο συνηθισμένη προσαρμογή που κάνει σε αυτόν τον τύπο συσκευής είναι ένα μεσαίο πέδιλο φτέρνας.

 

Ο Δρ Levine συνεχίζει λέγοντας ότι τα υλικά που χρησιμοποιούνται σε μια εγγενώς τοποθετημένη συσκευή παίζουν μεγάλο ρόλο στην επιτυχία της. Τα άκαμπτα υλικά, λέει, είναι λιγότερο επιεικής και έχουν μικρότερο περιθώριο λάθους.

 

Ε: Ποιες είναι οι πιο τυπικές προσαρμογές ορθωτικών συσκευών με εξωγενή ανάρτηση και γιατί τις χρησιμοποιείτε;

A:

Ο Δρ Άντερσεν λέει, «Με διαφορά, το πιο διαδεδομένο (για μένα) θα ήταν ένα στύλο στο πίσω μέρος του ποδιού». «Προτιμώ την εξωτερική ράβδο (πίσω) γιατί μπορεί να σταθεροποιήσει καλύτερα τη συσκευή μέσα στο παπούτσι του ασθενούς».

 

Μια πλευρική σφήνα ή μια πλευρική επέκταση, σύμφωνα με τον Dr. Boehm, είναι οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες εξωτερικές αλλοιώσεις.

 

Ο Δρ Levine λέει, "Εξωτερικά τοποθετημένες ορθωτικές συσκευές δίνουν τη μεγαλύτερη ευκαιρία για τροποποίηση."

 

Αυτή η μορφή ορθωτικού, προσθέτει, επιτρέπει στον πάροχο να ρισκάρει, ενώ προσπαθεί να λάβει περισσότερη διόρθωση. Συνεχίζει λέγοντας ότι το να κάνεις μια καλή πρώτη εντύπωση είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσεις την επιτυχία.

 

Ο Δρ Levine εξηγεί, «Η κατασκευή της συσκευής βασίζεται πλήρως στο να κάνει τη συσκευή να προσαρμοστεί στο πόδι όσο το δυνατόν πιο κοντά». "Η δημοσίευση μπορεί να είναι μια συνεχής διαδικασία."

 

Με μια εξωτερική τοποθετημένη συσκευή, οι ποδολόγοι μπορούν να τρίψουν το υλικό απόσπασης και να προσθέσουν υλικό κάτω από την καμάρα, σύμφωνα με τον Δρ Levine.

 

Ανάλογα με τη λειτουργία του ποδιού, το διαθέσιμο εύρος κίνησης, την επιλογή παπουτσιού, το επίπεδο δραστηριότητας και την κύρια ανησυχία, η ενσωμάτωση στοιχείων τόσο των εγγενών όσο και των εξωτερικά τοποθετημένων συσκευών μπορεί να είναι μια χρήσιμη προσέγγιση.

 

Ε: Ποιες είναι μερικές από τις πιο συνηθισμένες αλλαγές στο μπροστινό μέρος του ποδιού που χρησιμοποιείτε στην πρακτική σας και γιατί τις χρησιμοποιείτε;

A:

Η εκφόρτωση σε συγκεκριμένες κεφαλές μεταταρσίου, οι κινητικές σφήνες, η επένδυση μεταταρσίου και η προέκταση του Morton είναι μερικές από τις πιο τυπικές ορθωτικές αλλοιώσεις του μπροστινού ποδιού στην πρακτική του Dr. Boehm.

 

«Πιστεύω ότι ένας μεγάλος αριθμός ατόμων με παθολογία πρώτης ακτινοβολίας έχουν λειτουργικό όριο διαρροής και θα μπορούσαν να ωφεληθούν από μια ορθωτική προσαρμογή για να αυξήσουν το εύρος κίνησης», λέει ο Δρ Άντερσεν.

 

Για να το κάνει αυτό, χρησιμοποιεί μια αντίστροφη προέκταση του Morton με μια εγκοπή στο κέλυφος για την πρώτη κεφαλή του μεταταρσίου.

 

Ο Δρ Levine προτείνει να γίνουν αλλαγές στο μπροστινό μέρος του ποδιού αφού ο ασθενής έχει φορέσει τις συσκευές για μερικές εβδομάδες. Σύμφωνα με τον Δρ Levine, αυτό δίνει μια σαφέστερη ένδειξη της θέσης της πίεσης και του τρόπου με τον οποίο μπορείτε να ανακουφίσετε καλύτερα αυτήν την πίεση. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι αυτή η στρατηγική δίνει στον ασθενή και στον ιατρό χρόνο να δουν τι θα επιτρέψουν τα παπούτσια όσον αφορά τους τύπους υλικών και το πάχος στις προσαρμογές.

 

Ένα παπούτσι για τρέξιμο, για παράδειγμα, θα δεχτεί μια πιο χοντρή αλλαγή στο μπροστινό μέρος του ποδιού από ένα επίσημο παπούτσι, σύμφωνα με τον Δρ Levine. Επιπλέον, ένας ηλικιωμένος ασθενής με σημαντική απώλεια πελματιαίου λίπους ανέχεται καλύτερα ένα μαλακότερο υλικό από έναν νεότερο ασθενή με πελματιαία κάμψη μεταταρσίου που μπορεί να ανεχθεί ένα πιο άκαμπτο υλικό.

 

Ε: Σας αρέσει να χρησιμοποιείτε επιθέματα μεταταρσίου και αν ναι, πότε τα χρησιμοποιείτε;

A:

Σύμφωνα με τον Δρ Levine, το κλειδί της επιτυχίας με τα επιθέματα μεταταρσίου είναι η ακριβής τοποθέτηση. Συνιστά τη χρήση ταινίας ζωγράφου για να κολλήσετε ελαφρά ένα επίθεμα μεταταρσίου Poron στον ορθωτικό (το οποίο δεν εμποδίζει ούτε ερεθίζει το πόδι). Αυτό επιτρέπει στον γιατρό ή τον ασθενή να μετακινήσει το επίθεμα για να βρει την καλύτερη θέση πριν το υιοθετήσει μόνιμα. Εάν το επίθεμα είναι πολύ μακριά, για παράδειγμα, ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί ένα άβολο εξόγκωμα χωρίς αυτή την ακρίβεια, σύμφωνα με τον Δρ Levine.

 

Σύμφωνα με τον Dr. Boehm, τα επιθέματα μεταταρσίου χρησιμοποιούνται συχνά για δυσφορία νευρώματος/νευρίτιδας, μεταταρσαλγία, καψουλίτιδα, ατροφία λίπους, σύνδρομο προεξάρθρωσης και υπερκερατώσεις εκφόρτωσης.

 

Η Δρ Άντερσεν λέει ότι χρησιμοποιεί περισσότερο επιθέματα μεταταρσίου τα τελευταία πέντε έως δέκα χρόνια. Έχει δει επιτυχία μαζί τους σε καταστάσεις που περιλαμβάνουν νευρώματα, μεταταρσαλγία και σύνδρομο στρες δεύτερου μεταταρσίου.

 

Ο Δρ Άντερσεν εργάζεται ως ιδιώτης ιατρός στο Τσάπελ Χιλ της Βόρειας Καρολίνας. Είναι πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης για Γυναίκες Ποδολόγους και πιστοποιημένος χειρουργός ποδιών από το American Board of Foot and Ankle Surgery.

 

Ο Δρ. Boehm ασκεί το επάγγελμα του Mid-Atlantic Foot and Ankle Specialists στο Holly Springs και στο Raleigh της Βόρειας Καρολίνας. Το American Board of Foot and Ankle Surgery τον έχει πιστοποιήσει στη χειρουργική του ποδιού.

 

Ο Dr. Levine είναι ιδιώτης ιατρός στο Frederick, Maryland, στο Foot and Ankle Specialists of the Mid-Atlantic. Είναι επίσης ο ιδιοκτήτης του New Balance-Frederick και ο διευθυντής και ιδιοκτήτης του Physician's Footwear, ενός πιστοποιημένου παιδαγωγικού ιδρύματος στο Frederick, Md.